Би заавал амьдралын учир утгыг олох ёстой юу?Яах гэж амьдраад байгаагаа, Амьдралын төлөө юу хийж байгаагаа хүртэл бүгдийг нь ойлгож ухаарсныхаа дараа үхэх ёстой юу? Ухаарч, ойлгож амжилгүйгээр энэ хорвоог орхих болчихвол харамсах ёстой юу?
Үнэндээ бүх зүйл дэндүү өрөөсгөл юм... Дэндүү харьцангуй...
Гэтэл өрөөсгөл гэж юуг хэлээд байгааг, харьцангуй гэж юуг тодорхойлоод байгааг бас л мэдэхгүй. Мэддэг мөртлөө мэддэггүй хамгийн түгээмэл сэдэв....
Нэг тийм гэхийн тэмдэггүй хоосон мэдрэмж... хонгилоор алхахад гарах хөндий дуу чимээ хэнхдэг хавьцаагаас минь хүнгэнээд байх юм.
Бүх зүйлийг ойлгох гэж зүтгэхээс.... өчүүхэн юмны учрыг ч болов олох гэж хичээхээс....
Хамаагүй юм шиг мөртлөө хамаатай зүйлд санаа зовохоос... Хэрэгтэй мөртлөө хэрэггүй юм шиг тэр олон асуудлуудад эд эсээ барахаас.... залхаад, ядраад, үнэндээ бодол минь ядраад байх шиг...
Бодохсон гэж зүтгэхээр бодол минь ядраад цухуйхгүй байна. Санаагаа зовоохсон гэхээр л санаа минь цуцаад цухалзахгүй юм.
Голын ус учиргүй хөлдөөд гөлийж, гялтайсан үзэсгэлэнт мөс болохыг хараад сэтгэлээ би тийм л байлгамаар.
Юу бичээд байгаагаа, юу бичмээр байгаагаа ч үл ухаарна, дуусгасан нь дээр бололтой...
No comments:
Post a Comment