Харьж явах замдаа...

Хотын гудамжаар алхах би дуртай
Хольж хутган элдвийг бодох бүр ч таатай...

Өвлийн сүүлчийн сар шувтарч байлаа
Өнөөх л замаараа би алхаж явлаа
Тэр л замаар алхаж явахдаа
Тэр ганц навчийг хараад бодлоо...

Мөчиртөө үлдсэн сүүлчийн навч
Хийсэн унахыг намар л би харсан
Гэтэл одоог хүртэл хийсчилгүй
Зүүгдэн үлдсэн ганц навчийг
олж би үзлээ,
Юутай гайхмаар
Юутай бахдамаар...

Хичнээн ч хүчтэй шуурга
Хэдэн ч цастай шөнийг
Давж туулсан бол доо хөөрхий,
Хэр их ганцаардал амсаж
Хичнээн ч зовлонг туулан
Дэрсхэн тэр мөчирөөсөө ингэтлээ удаан
зүүгдсийм бол доо тэр...

Зүсээ гундтал мөчиртөө үнэнч үлдсэн
Хүрэхэд л бутарчих тэр ганц навч
Хэдий өвлийг тэсч давсан ч гэлээ
Хорвоогийн жам ёсыг сөрөхгүй ээ

Хавар болж шинэхэн нахиа цухуйхад
Хуучин муу холтос хумхын тоос болно...
Сэтгэл гэж үгүй тэр мод
Сэлгэж ээлжлээд, навчис хөөрхий...

Хүний амьдрал яг л ийм
Хатуу ч гэсэн жам нь тийм
Нэг нь мод, нөгөө нь навч
Намар намарт хагдарч унах
Навчис гэдэг даанч хөөрхий...