Сарыг хараад

Хол одсон сэтгэлийг мөрөөдөн нойр хулжин хэвтэхдээ
Хосгүй үзэсгэлэнг санагалзан сар өөд ширтдэг би
Үүлэн цаана булталзах саран тэрхэн мөчид
Үсээ задлаад нойрсох чиний минь дүрд хувирдаг

Амгалан саранг үзээд ганцаардал үргэн одоход нь
Амандаа сайхан нойрсоорой гэж аяархан шивнээд унтдаг би
Холын тэртээд амраг минь сар өөд ширтээд
Хотын гудманд зогсоод инээмсэглэх нь зүүдэнд үзэгддэг.



Á.Áàòçàÿà