Дурлалыг хүснэ..

Дурлалын гудамжинд өчигдөр цагаахан цас хаялсан
Дулаахан амсгалд чинь хайлахсан гэж цасан ширхэгүүд шивнэлдэж байсан
Чамайг би тэр л цагаан цас шиг
Час халуун сэтгэлийг минь тэврээд хайлаасай л гэж хүснэ

Өчнөөн жилийн өмнө ялдамхан охин надад ухаангүй дурласан
Өөрөөс минь юу ч хүсээгүй гэхдээн надад бүхнээ өгсөн
Биелэж амжаагүй хүсэл бичигдэж амжаагүй шүлэг минь ээ
Би чамаас гал халуун биегүй гэгээхэн дурлалыг л хүснэ...

ТИЙМ НЭГ АДИЛХАН ҮДЭШ (jivza.гийн захиалгаар...)

Халуухан огшуухан зүрхээ тэр зүсүүлсэн
Залуухан омголон насаа бас зориулсан
Даруухан залуугийн харц гунигаар дүүрчээ, сэтгэл нь холын холд
Дагжин чичирч түүнийхээ нүдийг хүсэмжилжээ, харц нь алсын алсад
Хундага харших чимээ, цөхөрсөн инээмсэглэл, гунигаар дүүрэн харцтай
Хүзүүндээ байгаа зүүлтийг тасдаад шидчихмээр тийм нэг үдэш
Уруулынх нь амтыг дарснаас тэр эрсэн
Уйтгарт аялгуунаас дүрийг нь тэр хайсан
Хувь тавилан тэр хоёрт ямархан тохиол бэлдсэнийг
Хундага дарс уянгын аялгуу ч мэдэхгүй тийм нэг үдэш...

Хөгжим бүжгийн ойролцоо

Тэнгисийн эрэг дээрх нойтон чулуу шиг
Том нүд дэргэдүүр өнгөрөхөд...
Тэнгисийн эрэг дээрх нойтон чулуу шиг ч биш
Тэр нүд дэргэдүүр өнгөрөхөд...
Хоёр харц сая л нэг уулзаж
Хотын гудамж гэв гэнэт
Хоосон хүнгүй болчихсон.
Арван найм хоногтой муужгайнх шиг
Цийлэгнэсэн нүднээс хагацахад...
Арван найм хоногтой муужгайнх шиг ч биш
Тэр нүд харагдахаа больход...
Араас чинь би ширтээд л хоцорсон
Гуя чинь булчинлаг, бүжигчнийх шиг
Гунхахад чинь тэвчээрийн завь дайвалзах мэт болсон
Үс чинь гал улаан, тэгээд бас задгай, долгионтой
Өдөр бүр чамтай энэ гудамжинд зөрөхсөн гэж бодсон
Өрөвдөх мэт эсвэл ямар нэгийг хүсэх мэт нойтон нүдний араас
Үгээр уйлаад л би үлдсэн.
Хотын гудамж гэв гэнэт
Хаа сайгүй хүнээр дүүрчихсэн.
Яаж ч чадалгүй халаасаа тэмтрэн
Янжуур асааж, санаа алдаж
Би яг л шатаж байгаа мод шиг уугиад л
Битгий яваач гэж амандаа бувтнан
Би зогсоод л...
Чи яваад л...
Хөгжим бүжгийн ойролцоох
Бид хоёрын зөрсөн гудамжаар
Хүмүүс алхаад л...

***

Уяхан, бас, согтуу хүмүүст би хайртай
Уйлж чаддаг, бас, ууж чаддагт нь дуртай
Хэнийг ч хамаагүй тэвэрч үнсдэггүй
Хэтэрхий үнэнч тийм хүмүүст л хайртай
Тансаг, бас, хээнцэр хүмүүст би хайртай
Тачаангуй, бас, дэгжин харагддагт нь дуртай
Илэн далангүй чөлөөтэй, бас боловсон
Итгэж болохоор тийм хүмүүст л хайртай.

Уруулсан, зүсүүлсэн зүрхээ

Зүрхийг минь чи мөн ч их зүсэх юм
Зүрхээ би мөн ч их зүсүүлэх юм
Өчнөөн шархалсан зүрхээ тэврээд
Өөдөөс чинь би
Гомдсон хүүхэд шиг ширтэнэ.
Цустай гараараа намайг тэврээд
Инээмсэглэхэд чинь
Цурхиртал уйлаад
Ганцхан удаа уучилмаар санагдана.
Эргээд хартал, цусан зам...
Би их холоос иржээ
Инээмсэглэл чинь тэртээ цаанаас цуурайтна
Зүрхийг минь чи ямар эрт зүсээ вэ
Зүрхээ би чамд ямар ч эрт өгөөв дээ...

Чамтай уулзаад...

Чамтай уулзаад би нэг ч үг хэлэхгүй
Чанга тэврээд уйлахаас өөрийг хийхгүй

Ийм удаан намайг орхисон,
Тийм удаан надгүйгээр амьдарсан,
Чамтай уулзаад би нэг ч үг хэлэхгүй.

Үг тэнд үнэ цэнээ алдаж
Үнсэхээс өөрийг уруул минь хийхгүй
Услалгүй удсан цэцэг шиг
Урууланд чинь би яг л ус шиг хүрнэ

Цаас арчсаар нимгэрсэн мэдрэмтгий хуруугаараа
Цаг хугацаа чиний мартуулах дөхсөн
Хүзүүнд, үсэнд, арьсанд
Хүрэхийн төдий халуу дүүгээд л
Улам ч сайхан санагдах тэр л биеийг
Удаан гэгч нь тэврэх болно.
Өөр юу ч хийхгүй.

Их сургуулийн гудамж

Их сургуулийн гудамжинд
Нэг эмгэн тамхи зарж суух нь
Инээд, бас хөгжил дэвшлийн дунд
Дусал нулимс бөртөлзөх шиг, эсвэл,
Ганц хуучин хийл гэнгэнэх шиг санагдана

Их сургуулийн гудамж
Нас ахих тусам уйтгараар дүүрээд
Эндхийн хүмүүс улам бүр залуужих шиг бодогдоод
Их сургуулийн гудамжинд цас хаялах уйтгартай
Бороо асгасан ч гунигтай
Охидын инээх нь тавлах мэт сонсогдоод
Ойрхон өнгөрөх ч дургүй болсон би.
Их сургуулийн гудамжинд тамхи зардаг
Эмгэн хүртэл ахиж үзэгдэхээ больсон...
Хэнийг ч анзаардаггүй, хэрцгий
Их сургуулийн гудамж.

Б.Батзаяа